۵۱۹ | شکریه عرفانی

ادبیات فارسی شهریور ۱۳, ۱۴۰۰
با من از دست هایت از پیشانی ات و از آفتاب تندی که بر آن می تابد از پیراهنت بگو که باد به سینه ات می چسباند آن را وقتی در میان خوشه های گندم ایستاده ای و فکر زمستان پیش رو که به گرمای آغوش من می کشاندش. بوی گندم ویرانم می کند بوی وحشی بازوانت ویرانم می کند با من از خاک مزرعه ات حرف بزن و بگذار شعرهایم تب تند تنت را داشته باشد تب خاکی را که سرزمین من است. #شکریه_عرفانی شاعر #افغان @adamesarbehava - 519

‏

با من از دست هایت
از پیشانی ات
و از آفتاب تندی که بر آن می تابد
از پیراهنت بگو
که باد
به سینه ات می چسباند آن را
وقتی در میان خوشه های گندم ایستاده ای
و فکر زمستان پیش رو
که به گرمای آغوش من می کشاندش.

بوی گندم ویرانم می کند
بوی وحشی بازوانت ویرانم می کند
با من از خاک مزرعه ات حرف بزن
و بگذار
شعرهایم
تب تند تنت را داشته باشد
تب خاکی را که
سرزمین من است.

#شکریه_عرفانی

شاعر #افغان

 

 

 

 

 

#شعر #ادبیات #عاشقانه #حس_خوب #زندگی #دوستت_دارم #عکس_نوشته #دلنوشته #poetry #lovestory #feelinggood #iran
#آدم_سربه_حوا

 

 

@adamesarbehava – 516

 

قدیمی‌تر جدیدتر

آدم‌ سر به حوا